Βουλευτικές Εκλογές 2009

Ρατσιστική δήλωση του εκπροσώπου τύπου του ΛΑΟΣ

Με αφορμή την τραγική ταυτοποίηση των αιχμαλώτων στρατιωτών που αγνοούνταν από το 1974, αλλά και της άνανδρης δολοφονίας της οικογένειας ελληνοκυπρίων στην Λάπηθο, ο εκπρόσωπος τύπου του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναργερμού έκανε την εξής δήλωση:

«Οι τουρκολάγνοι του πολιτικού συστήματος πήραν την απάντηση της πραγματικότητας, με τα τραγικά ευρήματα στην πολύπαθη Κύπρο. Η συμπεριφορά της Τουρκίας, στο διάβα των αιώνων, παραμένει η ίδια: το μαρτυράει η ιστορία της, οι πράξεις της, τα εγκλήματά της. Τέτοιες στιγμές, ανασύρεται στη μνήμη μας η γενοκτονία των Ποντίων, των Μικρασιατών, των Αρμενίων, καθώς και οι άνανδρες δολοφονίες του ''Αττίλα''. Κατά τα άλλα, επιβάλλεται να τους βάλουμε στην Ε.Ε., όπως επιθυμεί η κα Μπακογιάννη και ο κ. Καραμανλής…».

Είναι πράγματι εντυπωσιακό πως μπορούν να μαζευτούν τόσες άστοχες και αποκομμένες από την ιστορική εμπειρία της Κύπρου φράσεις σε μία μικρή παράγραφο.

Η δήλωση του ΛΑΟΣ είναι

α) ρατσιστική, γιατί δεν καταδικάζει απλά την ενέργεια μίας επιθετικής μιλιταριστικής σύμπραξης μεταξύ Τούρκων και Τουρκοκύπριων εθνικιστών, αλλά αναφέρεται στην ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ, λες και η Τουρκία ως κράτος υπάρχει για πολλούς αιώνες, λησμονώντας παράλληλα πως η εξωτερική πολιτική και ο επιθετικός χαρακτήρας της Τουρκίας δεν οφείλεται σε κάποια γονιδιακή ανωμαλία, αλλά σε πολιτικούς και κοινωνικούς παράγοντες (κεμαλισμός, στρατοκρατία, ισλαμισμός κ.α.), τους οποίους ένα κόμμα σαν το ΛΑΟΣ θέλει να συστήσει με την "λαϊκή ορθόδοξη" μάσκα τους και στο δικό μας κράτος.

Αναφέρεται η παράγραφος στην "πολύπαθη Κύπρο". Δεν μας λέει όμως πως συνέβαλλαν οι ιδεολογικοί τους πατεράδες, οι διαβόητοι Χίτες στα πάθη αυτού του τόπου. Δεν μας λέει τίποτε για την διαδικασία εθνοκάθαρσης στην οποία πρωτοστάτησαν και τα δικά τους αίσχη στο νησί.

β) άστοχη πολιτικά γιατί κανείς δεν ισχυρίζεται πως η Τουρκία πρέπει να μπει στην Ευρώπη όπως είναι. Μιλούν οι υπέρμαχοι της ένταξης για μία Τουρκία που θα σέβεται το διεθνές δίκαιο, που θα προχωρήσει στις αναγκαίες εσωτερικές μεταρρυθμίσεις και θα λύσει τα ζητήματα με τις γειτονικές της χώρες. Μία τέτοια Τουρκία είναι επιθυμητή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μία τέτοια Τουρκία θα λύσει πολλά από τα προβλήματα της Ελλάδας, που δίνει κάθε χρόνο υπέρογκα ποσά του προϋπολογισμού της σε εξοπλισμούς. Κανείς δεν είναι αισιόδοξος για αυτή την προοπτική, καθώς η γειτονική χώρα έχει δομικές αδυναμίες οι οποίες φαίνονται κάθε φορά που επιχειρούνται οι απαραίτητες αλλαγές.

Όμως είναι πολιτικάντικη κίνηση και αήθης πρακτική η χρησιμοποίηση τέτοιων τραγικών γεγονότων που συνιστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για να περαστούν μηνύματα εμφανώς ρατσιστικά και αντιεπιστημονικά, που ξέρουμε πόσο πολύ έχουν βλάψει Ελλαδα και Κύπρο.

35 χρόνια από το χουντικό πραξικόπημα της Κύπρου

35 χρόνια μετράμε από την πιο μαύρη στιγμή του χουντικού πραξικοπήματος, που άνοιξε την πόρτα στην εισβολή και κατοχή της Κύπρου. Οι θύτες του εγκλήματος αυτού μπορεί να μην είναι πλέον επίσημα στο τιμόνι, αλλά οι αντιλήψεις και οι ιδεολογίες μίσους που έσπειραν ακόμη και σήμερα εμποδίζουν τους κατοίκους της νήσου να απολαύσουν την επανένωση της πατρίδας.

Ας ελπίσουμε ότι για το καλό όλων όσων ζουν εδώ, να αντιληφθούμε πως η παρούσα κατάσταση στην Κύπρο είναι η αποτυχία του εθνικισμού. Και αυτό συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα, από την αποτυχία του να δημιουργήσει βιώσιμα κράτη (η κυπριακή δημοκρατία δεν ελέγχει τα εδάφη του βορείου τμήματός της, ενώ η βόρεια Κύπρος είναι ένα προτεκτοράτο της Άγκυρας), μέχρι την αποτυχία να δομηθεί μία καθημερινή ζωή που να χαρακτηρίζεται από την συνοχή (εποικισμός στον βορρά, εθνικιστικές νοοτροπίες άπαρτχάιντ στον νότο), ο εθνικισμός στην Κύπρο είπε ό,τι είχε να πει. Και δημιούργησε ένα καθεστώς ασχήμειας. Στο χέρι όλων των κατοίκων της Κύπρου είναι να αλλάξει αυτό. Και οι κάτοικοι του νησιού δεν είναι μόνο οι ελληνοκύπριοι και οι τουρκοκύπριοι. Είναι εκτός αυτών και οι Αρμένιοι, οι Μαρωνίτες, οι ελλαδίτες, οι Τούρκοι, οι κάθε λόγής πρόσφυγες και μετανάστες.

Εκεί μπορεί να υπάρξει η μοναδική αχτίδα φωτός, στην κοινή δράση από τα κάτω και στην επαναπροσέγγιση της καθημερινής ζωής, πέρα από τις εμπορικές σχέσεις τυπικότητας και τις συζητήσεις σε κλειστά δωμάτια.

Σοσιαλισμός και Βαρβαρότητα!

Ευχαριστούμε την ομάδα web του ΣΥΡΙΖΑ για ένα από τα καλύτερα τρικάκια που έχουμε δει τελευταία.

Ευρωεκλογές 2009

Έφυγαν λοιπόν και οι ευρωεκλογές, και από ότι φάνηκε δεν έχασαν και πολλοί το μπάνιο τους, δεν έχασαν και οι δομές εξουσίας τον ύπνο τους. Πολύς κόσμος που εάν προσερχόταν στις κάλπες θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξε να απέχει, όπως φάνηκε από τις σχετικές δημοσκοπήσεις.

Ένα ακόμη ανησυχητικό φαινόμενο, είναι ότι σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, πολλά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα είχαν ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά (ας πάρουμε για παράδειγμα το κόμμα κυνηγών και το Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο), κάτι που αποτελεί ένδειξη ότι μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων δεν καταδικάζουν απλα την κυβέρνηση ή τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά όλο το πολιτικό φάσμα όπως αυτό αποτυπώνεται στα σώματα αντιπροσώπευσης (εθνική βουλή, ευρωκοινοβούλιο)

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, είχαμε στροφή του σώματος σε δυνάμεις των οποίων οι ηγεσίες έδειξαν χαρακτήρα συντηρητικό και λαϊκιστικό (το ΚΚΕ είχε ελαφρά πτώση αλλά παρέμεινε τρίτο κόμμα, ο ΛΑ.Ο.Σ. ανέβασε εμφανώς τα ποσοστά του)

Για εμάς που αποτελούμε την πολιτική κίνηση Κύπρου, πρέπει να ανησυχεί και η χαμηλή πτήση των σχημάτων που στηρίζουν την αριστερά και την οικολογία, χαρίζοντας όπως στα περισσότερα μέρη της Ευρώπης την μερίδα του λέοντος στην δεξιά.

Η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, το κράτος αστυνομοκρατίας, δεν μπορούν να είναι οι απαντήσεις στην κρίση, και αυτός είναι ένας αγώνας που πρέπει να κάνουμε σε πανευρωπαϊκό, παγκόσμιο ακόμη επίπεδο.

Κατ' εμέ, είναι καιρός να αρχίσουμε να σφυρηλατούμαστε με περισσότερη ορμή, να εντείνουμε τις συνθήκες πάλης, να δείξουμε με πιο κρυστάλλινες θέσεις ότι η στάση μας, οι θέσεις μας και η πορεία μας είναι πρώτιστα αντισυστημικά, δεν είναι μία ευχάριστη νότα στην γκρίζα συγχορδία των κομμάτων εξουσίας, ότι έρχεται να τους χαλάσει τον ύπνο.

Δεν ανήκουμε στα άτομα που εξαντλούν την δημοκρατικότητα και το πολιτικό τους πνεύμα στις εκλογές. Δεν έχουμε δημοκρατία κάθε τέσσερα χρόνια. Την δημοκρατία την χτίζουμε με καθημερινές παρεμβάσεις, με συμμετοχή σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα, και στον δρόμο, τον δρόμο που τόσο φοβίζει τις κυβερνητικές δομές, γαλάζιας και πράσινης απόχρωσης.

Ας προχωρήσουμε λοιπόν, με αυτοκριτική και αυτοδιόρθωση, για έναν ΣΥ.ΡΙΖ.Α πιο μαχητικό, πιο έτοιμο απέναντι στους τόνους λάσπης που κατευθύνονται καθημερινά εναντίον του, πιο επίκαιρο στα προβλήματα των πολλών.

Δε σκύψαμε το κεφάλι σε πολύ χειρότερα. Δεν θα το σκύψουμε ούτε εδώ.

(Οι απόψεις/θέσεις αυτές είναι καθαρά προσωπικές και δεν βαρύνουν την Π.Κ. ΣΥΝ Κύπρου ούτε την νεολαία)

Μιχάλης Παπαγιαννάκης, 1941-2009

Η ανανεωτική και η ριζοσπαστική αριστερά, και όλος ο δημοκρατικός κόσμος θρηνούν τον θάνατο του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, ενός ιστορικού στελέχους της πολιτικής ζωής της Ελλάδας.
Η Πολιτική Κίνηση Συνασπισμού Κύπρου εκφράζει την βαθειά της λύπη. Άνθρωποι σαν τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη αποτελούν φωτεινά παραδείγματα του τι μπορούμε να πετύχουμε όταν ασχοληθούμε, όταν δώσουμε όλο μας τον εαυτό για να αλλάξουμε μέσω της πολιτικής την ασχήμεια γύρω μας.

Η τελευταία συνέντευξη του Μ. Παπαγιαννάκη στην Αυγή

Μαγιάτικα Μαργαριτάρια

Από την έναρξη των έργων στο Βοτανικό για το καινούριο γήπεδο του ΠΑΟ:

Σκανδαλίδης: "Ελπίζω να μην βρούμε άλλα εμπόδια"

"Χαίρομαι πραγματικά με την ψυχή μου. Είναι η αρχή μιας μεγάλης παρέμβασης στον χώρο της πόλης και θα έχουμε ευρύτερη ανάπλαση. Σε λίγο χρόνο εδώ θα υπάρχει άλλη εικόνα, άλλη ατμόσφαιρα, άλλη ζωή, άλλη κουλτούρα. Είμαι υπερήφανος. Ελπίζω να μην βρούμε άλλα εμπόδια", τόνισε με την σειρά του ο Κώστας Σκανδαλίδης.

----------------------------------------------------------------------

Το "να μην βρουΜΕ" είναι σχετικό με τα Παναθηναϊκά αισθήματα του κυρίου;
Ή μήπως αγχώθηκε ιδιαίτερα εκ μέρους του κυρίου Βωβού;
Η "Πράσινη Ανάπτυξη", μέχρι και ο τελευταίος δημότης αυτής της χώρας αντιλαμβάνεται πως είναι ένα σύνθημα, αλλά μήπως θα ήταν καλύτερα να περιμένουν οι ίδιοι οι επίδοξοι υπουργοί λίγο, και να το καταργήσουν μετά τις εκλογές; Όπως το "Συμμετοχική Δημοκρατία" και τα λοιπά επικοινωνιολογικά τρικάκια.


Το πιο αστείο όμως της όλης υπόθεσης, είναι ότι ο κύριος Σκανδαλίδης, θέλοντας να γίνει βασιλικότερος του βασιλέως, αναφέρθηκε σε "άλλη εικόνα, άλλη ατμόσφαιρα,άλλη ζωή, άλλη κουλτούρα". Καλά και χρήσιμα τα γήπεδα ποδοσφαίρου, αλλά μία κοινωνία κύριε Σκανδαλίδη, που έζησε το πως "πρασινίσατε" την Ελλάδα την εικοσαετία που υπήρξατε καθεστώς, δεν αλλάζει ούτε ζωή ούτε κουλτούρα επειδή ένας εργολάβος έκανε γήπεδο.

Και τα γράφει αυτά ένας φανατικός ποδοσφαιρόφιλος.

Aναδημοσίευση από τον σημερινό Φιλελεύθερο:

Ντροπή, οργή και θλίψη για τους boat people που χάθηκαν στα ανοιχτά της Λιβύης.

Ενημέρωση από εκδηλώσεις την Παρασκευή 27 και το Σάββατο 28 Μαρτίου

Σε μία πολύ γόνιμη για την πολιτική μας κίνηση φάση, είχαμε την χαρά να διοργανώσουμε δύο εκδηλώσεις στις μέρες που πέρασαν.

Η πρώτη ήταν μία συζήτηση για τα Δεκεμβριανά του 2008, με τίτλο "Τι κάηκε, τι άνθισε", στην οποία μίλησαν οι Δημήτρης Τζανακόπουλος (Γραμματέας ΚΣ Νεολαίας ΣΥΝ), Νεσέ Γιασίν (εκπαιδευτικό προσωπικό Πανεπιστημίου Κύπρου), Τάσος Χοβαρδάς (εκπαιδευτικό προσωπικό Πανεπιστημίου Κύπρου, μέλος ΠΚ Κύπρου).

Το Σάββατο διογρανώθηκε ανοιχτός διάλογος επάνω στην συμβολή του ΣΥΝ στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, με την παρουσίαση εκ μέρους του Πάνου Τριγάζη.

Ευχαριστούμε όλα τα πρόσωπα και τις συλλογικότητες (alert, Νεολαία Ενάντια στον Εθνικισμό, ΕΔΟΝ κ.α.) που μας τίμησαν με την παρουσία και τις απόψεις τους.

Χαιρετισμός του Συνασπισμού μέσω της πολιτικής μας κίνησης στο 8ο Συνέδριο Οικολόγων-Περιβαλλοντιστών Κύπρου

Η Πολιτική μας κίνηση είχε την χαρά να παρευρεθεί στο κρίσιμο 8ο συνέδριο του κινήματος Οικολόγων-Περιβαλλοντιστών Κύπρου. Tον χαιρετισμό του ΣΥΝ μετέφερε το μέλος της Πολιτικής Κίνησης Κύπρου Τάσος Χοβαρδάς, λέγοντας τα παρακάτω:

"Αγαπητοί φίλοι/αγαπητές φίλες,

Χαιρετίζουμε θερμά το 8ο Παγκύπριο Συνέδριο του κόμματος σας και ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις εργασίες σας.

Ο Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας συνδέεται με το Κίνημα των Οικολόγων Περιβαλλοντιστών της Κύπρου με ειλικρινείς συναγωνιστικές σχέσεις φιλίας και συνεργασίας, εδώ και πολλά χρόνια.
Έχουμε συναντηθεί πολλές φορές σε κινητοποιήσεις εναντίον του πολέμου και υπέρ της ειρήνης στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και σ’όλο τον κόσμο. Εμπνεόμαστε από κοινές ιδέες για την οικολογία και το περιβάλλον, για αποπυρηνικοποιημένη Ευρώπη, Βαλκανική, Μεσόγειο και Μέση Ανατολή. «Οι άνθρωποι και το περιβάλλον πάνω από τα κέρδη» είναι κοινό μας σύνθημα με το οποίο έχουμε συμπορευτεί στον ευρωπαϊκό χώρο.
Ζούμε σε μια εποχή πρωτόγνωρων παγκόσμιων εξελίξεων, που χαρακτηρίζονται από την χρεωκοπία της νεοφιλελεύθερης, καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ. Αυτή είναι η αιτία τόσο για την βαθειά οικονομική κρίση όσο και για την ραγδαία καταστροφή του περιβάλλοντος. Συνεπώς, σήμερα, ο αγώνας για την σωτηρία του πλανήτη συνδέεται στενότερα με το αίτημα της ριζικής αλλαγής του κόσμου και της Ευρώπης στην βάση των ιδεών και των αξιών της ειρήνης, της δημοκρατίας, της οικολογίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του
αντιμιλιταρισμού, του αντιρατσισμού και του φεμινισμού.
Οι αγώνες για τις ιδέες και τις αξίες αυτές είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Γι’αφτό και οι προσπάθειες για την δίκαιη λύση του Κυπριακού, στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία σήμερα και αξίζουν διαρκούς διεθνούς συμπαράστασης. Για το τερματισμό της κατοχής και την επανένωση του νησιού με μια λύση διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Για μια Κύπρο ειρηνική χωρίς ξένους στρατούς και ξένες βάσεις.
Θέλουμε με την ευκαιρία αυτή να απευθύνουμε έναν ιδιαίτερο χαιρετισμός στον μέχρι τώρα Γενικό Γραμματέα του Κινήματος σας, τον φίλο μας Γιώργο Περδίκη, για την πλούσια δράση του τόσο στην Κυπριακή Βουλή όσο και στα κινήματα, και να του ευχηθούμε κάθε επιτυχία στους νέους αγώνες του. "

60 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑΤΟ. ΑΡΚΕΤΑ!

http://notonato.stwc-cy.org/

Δίπλα στην Κίνηση Πολιτών alert!

Μετά την σκανδαλώδη απόφαση για αθώωση των 10 βασανιστών αστυνομικών που ξυλοκόπησαν βάναυσα το 2005 τους δύο φοιτητές, πολίτες που αισθάνθηκαν πως ήρθε η ώρα για μία δράση αντίστασης, μέσω αμεσοδημοκρατικής συνέλευσης αποφάσισαν την ίδρυση κίνησης με το όνομα alert.
Ως πολιτική κίνηση, θα σταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις στο πλευρό όσων παλεύουν για μια κοινωνία χωρίς τέτοιες "παραβάσεις καθήκοντος", χωρίς τέτοιες "δικαστικές αποφάσεις" αλλά κυρίως μία κοινωνία ΧΩΡΙΣ ΣΙΩΠΗ για όλα αυτά.
Το πρώτο βήμα έγινε με την αυθόρμητη πορεία προς το ΑΤ Λυκαβητού, ενώ η κίνηση αποφάσισε την συνέχιση του αγώνα με διάφορες πορείες/δραστηριότητες στις επόμενες μέρες.

Περισσσότερα στο blog της Κίνησης

Ο Παππούς από την Αγλαντζιά...

• Οι άνθρωποι αλλάζουν;
• Είναι όλα δυνατά;
• Ξυπνάει ο “κοιμισμένος”;

Και άλλα πολλά ερωτήματα που δεν είναι πλέον ρητορικά από μεριάς μου. Τα καινούρια ερωτήματα που θέτω πλέον είναι:

• Τι χρειάζεται κανείς για να αλλάξει;
• Τι χρειάζεται κανείς για να ξυπνήσει;
• Τι μπορούμε να κάνουμε και μέχρι που φτάνουν οι δυνάμεις μας;

Για τον παππούλη από την Αγλαντζιά Λευκωσίας, για την φοιτήτρια από την Λεμεσό, για τον Δάσκαλο δημοτικού από την Πάφο χρειάστηκε μια απόφαση δικαστηρίου, που (το τονίζω αυτό) έπρεπε να πλήξει και να καταστρέψει όλο αυτό το οικοδόμημα που τους παραδόθηκε σαν αμάσητη τροφή από τους εξουσιαστές τους τόσο χρόνια, για να τους εξοργίσει. Το μεγάλο βήμα σαν άλλοι Άρμστρονγκ το έκαναν όταν μέσα στο κρύο και για 2 ώρες έξω από το Παρθεναγωγείο της Φανερωμένης (ένα κτήριο που σε αλλοτινές εποχές πρόσταζε την εθελούσια διάκριση των φύλων στη Κυπριακή κοινωνία) συζητούσαν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες τις κινήσεις που πρέπει να κάνουν ώστε να φανεί προς τα έξω όλο το μίσος της κυπριακής κοινωνίας (αν όχι στο σύνολό της, ίσως σε ένα μεγάλο κομμάτι της) απέναντι στο δικαστικό σύστημα μετά τις τελευταίες εξελίξεις (βλ. Αθώωση αστυνομικών που καταγεγραμμένα βιαιοπραγούσαν απέναντι σε 2 φοιτητές το 2005). Ένα μίσος απέναντι σε αυτούς τους δικαστές και παράγοντες που διαφυλάττουν με νύχια και με δόντια τη σήψη του συστήματος. Σε αυτούς που αθώωσαν τα όργανα της κρατικής καταστολής που βάλθηκαν να “πλάσουν” τον χαρακτήρα των δύο νεαρών Κυπρίων το 2005 με τον τρόπο που γνωρίζουν καλύτερα...

Ο κύβος όχι μόνο έπεσε, αλλά καταστράφηκε όταν αποφασίσαμε να κάνουμε ειρηνική πορεία μέχρι τον αστυνομικό σταθμό Λυκαβηττού ,η οποία μάλιστα χρειάστηκε να σταματήσει για να έρθουν οι κάμερες (αλλά μην τα ζητάμε και όλα, σιγά-σιγά θα αποκτήσουν την “κουλτούρα του διαδηλωτή”) και έπειτα πίσω στην περιοχή της φανερωμένης. Για πολλούς που δεν έχουν σχέση με την ζωή στη Κύπρο οφείλω να πληροφορήσω πως κάτι τέτοιο δεν είχε ξαναγίνει έως τώρα και η αποφασιστικότητα των όσων βρίσκονταν εκεί σήμερα με εκπλήσσει ακόμα και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Στην συζήτηση και ακολούθως στην Πορεία είχαμε αναρχικούς, αριστερούς, δεξιούς, άτομα από οργανώσεις, παππούδες, γιαγιάδες, παιδάκια που ήρθαν για πλάκα κ. α. Ένα ανθρώπινο κολάζ με άτομα που πιθανόν στην καθημερινή ζωή τους (γιατί αυτήν μόνο καθημερινή δεν μπορούμε να την ονομάσουμε) να είναι πολιτικά και ιδεολογικά αντίθετοι.

Αγανακτισμένοι πολίτες ωθούμενοι από την φαντασία τους πρότειναν ευφάνταστους τρόπους άσκησης πίεσης στο δικαστικό σώμα που με τις κινήσεις του και τις αποφάσεις του (στηριζόμενο στην μέχρι τώρα αδράνεια πολλών στην Κύπρο) κατέλυσε κάθε μορφή αξιοκρατίας, δικαιοσύνης και εμπιστοσύνης στην τελευταία. Εκεί φάνηκε και η δύναμη που μπορεί να έχει η συλλογική δράση και διαντίδραση, με άλλα λόγια όταν βάζεις πολλά ετερόκλιτα μεταξύ τους μυαλά να σκεφτούν για το ίδιο θέμα. Δεν αναλώθηκαν σε διαβουλεύσεις, συζητήσεις επί των διαβουλεύσεων, γεύματα και χοροεσπερίδες επί των συζητήσεων των διαβεβουλευμένων ατόμων και εκλογές για την εκλογή της πρότασης που θα εκλέξει τα νεοεκλεγέντα πρόσωπα που θα μας αντιπροσωπεύσουν μετά την εκλογή τους.
Όχι. Στις 22-03-09 έξω από το Παρθεναγωγείο της Φανερωμένης τα πράγματα ήταν απλά και ξεκάθαρα χωρίς γελοίες υπεκφυγές με συζητήσεις επί των συζητήσεων και πολυδάπανα γεύματα που χωρίς ουσία συνηθίζουν να διοργανώνουν οι πολιτικοί άρχοντες για μια και μόνο απόφαση (η σχέση των γευμάτων και των συζητήσεων με την σημαντικότητα της απόφασης είναι αναλογική ή αυξάνεται γεωμετρικά, βλ. Κυπριακό). Θα κάνουμε πορεία, άλλοι θα δώσουν μπανάνες στους αστυνομικούς, θα δημιουργήσαμε έναν ιστότοπο, θα αναδείξουμε το θέμα όπως μπορούμε και πρώτιστα θα ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ.

..............

Ο παππούλης που πολλές φορές συντόνιζε την συζήτηση και έδινε παλμό στην πορεία φωνάζοντας με όλη του την ψύχη, γύρισε και μου είπε ενώ πορευόμασταν προς το Αστυνομικό Τμήμα:
-Εγώ γιέ μου, το περισσότερο που έκαμνα τόσα χρόνια ήταν να ψηφίζω... τώρα όμως νιώθω ότι πρέπει να γίνει κάτι παραπάνω! Κάτι νέο...

Και εγώ κοιτούσα στα μάτια του, και μάρτυς μου ο θεός για μια στιγμή λαμπύρισαν και νόμισα ότι είχε γίνει ξανά 17 χρονών. “Κάλλιο αργά, παρά ποτέ” σκέφτηκα και συνέχισα να φωνάζω ώσπου άκουσα τον διπλανό μου να φωνάζει δυνατότερα και με έπιασε το πείσμα...

Παππού από την Αγλαντζιά, θα με βρεις δίπλα σου ξανά.

Αλέξανδρος Σούτσος.

Εργασιακή επισφάλεια : ένα νέο, οικουμενικό πεδίο αγώνα

Ο Χρήστος, 19 χρονών, δουλεύει σε delivery fast food. Εργάζεται 3 βράδια την εβδομάδα, του τηλεφωνούν όποτε τον χρειάζονται. Ανασφάλιστος. Δεν έχει συναντήσει ποτέ κάποιον συνάδελφό του.

Η Μαρία, 29 χρονών, μεταπτυχιακή φοιτήτρια της ιατρικής, άμισθη επιστημονική συνεργάτιδα στα εργαστήρια του πανεπιτημίου.

Ο Τάσος, 33 χρονών, πατέρας 2 παιδιών, ιατρικός επισκέπτης, απασχολούμενος σε εταιρία φαρμάκων με ρήτρα γεωγραφικής κινητικότητας. Δυο μέρες την εβδομάδα στην πόλη του, τέσσερις αλλού.

Η Ελένη, 22 χρονών, ασκούμενη δικηγόρος. Ώρες εργασίας: απροσδιόριστες, αντικείμενο: απροσδιόριστο, μισθός: 250 ευρώ το μήνα

Ο Νικόλας, 55 χρονών, εργαζόμενος σε πρακτορείο ΟΠΑΠ με ημερήσιες συμβάσεις εδώ και 20 χρόνια.

Ο Μουρατ, 40 χρονών, δουλεύει στην οικοδομή εδώ και δύο μήνες, τελειώνει σε 10 ημέρες. Θα ξαναδουλέψει άραγε; Πότε; Πού;

Η Κατερίνα, 45 χρονών, καθαρίστρια στα λιμάνι Θεσσαλονίκης εδώ και 20 χρόνια. Εργαζόμενη με διαδοχικές συμβάσεις έργου. Δε γνωρίζει καν το όνομα του εργοδότη της.

Ο Πάνος, 59 χρονών και η Άννα, η γυναίκα του, 45 χρονών, εργάτες και οι δυο σε εργοστάσιο ανταλλακτικών. Δεν πάει καλά άκουσαν, θα κλείσει και θα μεταφερθεί στη Βουλγαρία. Θα απολυθούν όλοι;

Η επισφαλής εργασία δεν είναι πιόνι σε πολιτικό παιχνίδι, δεν είναι θεωρητική κατασκευή, είναι ζωές ανθρώπων, όχι κάποιων, μα της πλειοψηφίας.

Επισφαλής ο εργαζόμενος σήμερα, αβέβαιος μ’ άλλα λόγια για: 1. την εύρεση και συνέχιση της εργασίας του, 2. τις συνθήκες εργασίας του (ωράριο, χώρος, ρυθμός εργασίας, συνάδελφοι), 3. τις αποδοχές του (αμοιβή, επιδόματα), 4. την κοινωνική του προστασία (ασφάλιση υγείας, συνταξιοδότηση).

Στο καπιταλιστικό μοντέλο παραγωγής η μισθωτή εργασία υποβαθμίζεται διπλά: Και ως θεμελιώδης βάση της κοινωνικής ένταξης και ως οικονομικό μέγεθος. Ο εργαζόμενος σήμερα είναι μόνος κι αδύναμος, ενώ συγχρόνως αυτός είναι που επωμίζεται τον οικονομικό κίνδυνο της επιχειρηματικής δράσης του εργοδότη.

Απασχολήσιμο τον λέει σήμερα τον εργαζόμενο η κυρίαρχη αυτή πολιτική. Η εργασία παύει να υπάρχει ως δημόσιο αγαθό και δικαίωμα, ως στοιχείο κοινωνικού και πολιτικού προσδιορισμού, η εργασία που κάποτε μας «έφερνε κοντά», τώρα μας διαχωρίζει.

- Πώς να παλέψουμε αυτή την πολιτική που γεννά στρατιές νεόπτωχων;

- Πώς να πολεμήσουμε την κατεδάφιση δικαιωμάτων που γίνονται στο όνομα μιας ανομιμοποίητης οικονομικής επιλογής;
- Πώς να αντιμετωπίσουμε την νέα κοινωνική διαίρεση;

Εμείς, οι απασχολήσιμοι, οι ληξιπρόθεσμοι, οι αναλώσιμοι δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς. Η εξασφάλιση μιας μόνιμης και αποδοτικής εργασίας για όλους απαιτεί μια νέα συλλογική λειτουργία, μια νέα συνδικαλιστική και πολιτική δράση.

Να κατανοήσουμε πώς θα υπερβούμε τις νέες συνθήκες που μας διαχωρίζουν, να ξανασκεφτούμε την ιστορική παράδοση της εργατικής τάξης και να εμπνευστούμε απ’ αυτήν, να οικοδομήσουμε την αλληλεγγύη ενός κινήματος που θα αναπαράγεται, να γίνουν κοινά τα της εργασίας.

Ένα νέο πεδίο αγώνα ανοίγεται στις γνωστές διεκδικήσεις:

- Ο αγώνας για το μισθό: το μέγεθος που τώρα τίθεται στη βάση των διαχωρισμών, των σχέσεων εξουσίασης και ιεραρχίας στην εργασία και την κοινωνία.

- Ο αγώνας για το 35ωρο, που θα επιτρέψει τη συμμετοχή στα εργασιακά «κοινά».

- Μα, πρώτα απ’ όλα, ο αγώνας για την πίστη στη δυναμική της συλλογικής δράσης να επιφέρει ανατροπές.

Το νέο αυτό πεδίο αγώνα απαιτεί ένα νέο είδος οργάνωσης, έξω από τα όρια του παραδοσιακού εργασιακού χωροχρόνου. Η πρόκληση: Να συνδεθούμε υπό ευρύτερες ομπρέλλες συλλογικοτήτων εργαζόμενοι διαφορετικών θέσεων εργασίας, να επιχειρήσουμε τη συνδικαλιστική οργάνωση και των νέων κατηγοριών εργαζομένων είτε στα υπάρχοντα συνδικάτα είτε με τη δημιουργία νέων, ώστε να οικοδομηθεί ένα νέο συλλογικό υποκείμενο ικανό να θέσει επιθετικά και πάλι τα αιτήματά του, να διεκδικήσει, να καταστεί ισχυρός αντίπαλος της εργοδοτικής τρομοκρατίας.

Πολιτική Κίνηση Κύπρου

Πολιτική Κίνηση Κύπρου

Μέσα στον Οκτώβρη ιδρύσαμε στην Κύπρο την πολιτική μας κίνηση με κεντρικό στόχο την πολιτικοποίηση των Ελλαδιτών στο νησί. Με ορμητήριο το Πανεπιστήμιο Κύπρου στη Λευκωσία, φοιτητές, φοιτήτριες και εκπαιδευτικοί προσπαθούμε τους δύο τελευταίους μήνες να οργανώσουμε ένα πλαίσιο συζήτησης και δράσης ανοιχτό σε όλες και όλους που επιθυμούν να συγκροτήσουν έναν πόλο ριζοσπαστικής αριστεράς στην Κύπρο. Ο στόχος της πολιτικοποίησης αναφέρεται σε διαδικασίες συμμετοχής των Ελλαδιτών και σε μια σειρά θεμάτων που θεωρούμε κρίσιμα για την κυπριακή κοινωνία.

Στο πλαίσιο αυτό, φιλοδοξούμε να οργανώσουμε πολύμορφες παρεμβάσεις, με πρώτες στην ημερήσια διάταξή μας εκείνες που σχετίζονται με το κυπριακό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που θυμίζει άλλες εποχές και δίνει στη Λευκωσία το θλιβερό προνόμιο της τελευταίας διαιρεμένης πρωτεύουσας στην Ευρώπη. Με δεδομένη την πολυπλοκότητα του Κυπριακού προβλήματος, στόχος μας στο πεδίο αυτό δεν είναι να αποτελέσουμε και εμείς μια ακόμη ομάδα πρωτοβουλίας επαναπροσέγγισης των δύο κοινοτήτων, αλλά να αναδείξουμε τις προϋποθέσεις εκείνες που θα μας επιτρέψουν να προσδώσουμε αριστερό, ριζοσπαστικό περιεχόμενο σε μια δίκαια και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος.

Η εναρκτήρια πρωτοβουλία μας ήταν να συναντηθούμε με συντρόφους του τουρκοκυπριακού κόμματος Yeni Kibris Partisi (YKP) – Κόμμα Νέα Κύπρος. Η συνάντηση έγινε στα γραφεία του κόμματος στην κατεχόμενη Λευκωσία κι από τις πρώτες κουβέντες που ανταλλάξαμε αναδείχθηκε μια ευρεία ιδεολογική ταύτιση. To YKP ιδρύθηκε το 1989 και μάχεται ενάντια στο στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας για μια Κύπρο ενωμένη, χωρίς στρατούς. Στο δρόμο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, το YKP τάσσεται στο πλευρό των μειονοτήτων, του κινήματος κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, των οικολογικών κινήσεων πολιτών.

Το YKP δε συμμετέχει στις βουλευτικές εκλογές στα κατεχόμενα επειδή δεν αποδέχεται το status quo εξαιτίας της κατοχής και της μεταβολής των δημογραφικών δεδομένων από τους εποίκους. Για τους συντρόφους του YKP, το άνοιγμα των οδοφραγμάτων τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο δεν αποτέλεσε κοινωνικό ζήτημα ευρύτερο, σε βαθμό τέτοιο ώστε να δώσει την απαραίτητη ώθηση στις απόπειρες επίλυσης του κυπριακού προβλήματος. Με τους συντρόφους του YKP επιδιώκουμε να εγκαταστήσουμε έναν διάλογο συνεχή και να πραγματοποιήσουμε κοινές εκδηλώσεις και δράσεις τόσο στα κατεχόμενα όσο και στην ελεύθερη Κύπρο.

Ένα ακόμη ζήτημα που θέλουμε να αναδείξουμε είναι οι συνθήκες ζωής και εργασίας των μεταναστών στην Κύπρο. Ο αριθμός των μεταναστών είναι εξαιρετικά μεγάλος ως προς τον συνολικό αριθμό κατοίκων στην ελεύθερη Κύπρο. Ωστόσο, οι συνθήκες ένταξής τους στην παραγωγική δομή της χώρας, αλλά και η αποχώρησή τους από την Κύπρο είναι στην καλύτερη περίπτωση ασαφείς και πολλές φορές σκοτεινές. Αυτή η κατάσταση δε φαίνεται να απασχολεί, τουλάχιστο στον βαθμό που εμείς πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να απασχολεί, τις πολιτικές δυνάμεις της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Καλώς ορίσατε!

Η Πολιτική Κίνηση Συνασπισμού ιδρύθηκε στα τέλη του 2008 από Έλληνες υπηκόους που ζουν, σπουδάζουν ή εργάζονται στην Κύπρο.
Στο ιστολόγιο αυτό, εκτός από ενημέρωση για οργανωτικά θέματα της Πολιτικής μας Κίνησης, θα φιλοξενούνται και δημοσιεύσεις που έχουν να κάνουν με τις πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες των μελών και φίλων μας.
Στόχος μας είναι να γίνει ο τόπος αυτός ένα φιλόξενο στέκι ανταλλαγής απόψεων, γόνιμου διαλόγου και προβληματισμού.
Σε αυτήν την προσπάθεια, ελπίζουμε να βρούμε καινούριους συνοδοιπόρους, στην διαδρομή για μία κοινωνία πιο δίκαιη για όλους, που θα κερδίσουμε με την εφαρμογή ριζοσπαστικών πολιτικών, οικολογικής πρακτικής και συνεχών αγώνων.